Gelukkig nieuwjaar!

Het is al bijna zover! Over niet al te lange tijd start een nieuw jaar. De kinderen hier in de buurt hebben zo te horen bijna al hun vuurwerk er doorheen gejast en de eerste oliebollen van de buren stonden net op de stoep (zo gaat dat bij ons).
Vol geknal en geproost zal straks 1 januari 2018 beginnen. En ook al weet ik dat 2 januari de dagelijkse beslommeringen zich meteen weer voortzetten waar ze op 31 december 2017 zijn geëindigd, toch ontkom ik er niet aan om het jaar te overdenken. Een tikkie nostalgisch (weer een jaar voorbij) maar ook altijd weer leuk. En hoewel er in de wereld natuurlijk genoeg vreselijke dingen aan het licht zijn gekomen en zijn gebeurd, kijk ik persoonlijk terug op een geslaagd jaar.

Ik verbaas me er altijd over hoeveel er gebeurt in zo'n jaar, maar ook hoeveel dingen er niet gebeuren. Zo heb ik nog steeds geen nieuwe fiets, is mijn administratie ook nog steeds niet helemaal op orde, heb ik geen kwarttriatlon gedaan (want dat zwemmen moet nog steeds flink geoefend worden), spreek ik niet perfect Frans, heb ik (nog) geen 30 miljoen gewonnen en dat al helemaal niet op mijn bankrekening staan en ben ik nog steeds geen wereldberoemde zangeres. Eerlijk gezegd denk ik dat ik volgend jaar precies om deze tijd misschien wel een nieuwe fiets heb (die dan al niet nieuw meer is), maar dat de rest van het rijtje nog steeds hetzelfde is gebleven. Helemaal niet erg! Je moet wat te dromen hebben, toch?

Wat het jaar dan wel heeft gebracht? Mijn eigen Stem optimaal heeft steeds meer vorm gekregen, ik heb allemaal trainingen mogen geven, ik mocht naar een heus gala, ik ben de Mont du Chat op gefietst, ik ging helemaal alleen naar een congres in het buitenland, ik heb ontdekt dat ik schrijven heel erg leuk vind en ik ben begonnen met studeren.Voor mij was het een inspirerend jaar, waar ik mijn eigen grenzen heb verlegd en nieuwe dingen in gang ben gaan zetten die de volgende jaren hopelijk nog meer vorm gaan krijgen! Daarnaast heb ik veel nieuwe mensen ontmoet en zijn er natuurlijk ook mensen die ik minder heb gezien, mensen die ik de jaren ervoor weinig heb gezien en nu juist weer heel veel. Ook denk ik terug aan fijne, mooie uit de hand gelopen borrels (after-concert-bar, wie bedenkt dat?), spontane bierfestivals en al mijn lieve vrienden die ik nog meer ben gaan waarderen.

Ook in mijn omgeving heb ik mooie en stoere dingen gezien. Zo heeft mijn ene broer ineens een andere baan, rent hij voor de lol minimaal een halve marathon per week en ziet hij er supergoed uit. Mijn andere broer heeft zijn leven op zijn kop gezet door te doen wat hij eigenlijk altijd al leuk vindt: een opleiding tot kok! Ik heb hem in tijden niet zo blij gezien. Mijn vader stort zich sinds kort actief op het verbeteren en adviseren van duurzaamheid in woningen (onze eigen energiefreak).
Mijn allerliefste heeft dit jaar laten zien dat de rol van directeur haar op het lijf geschreven is, terwijl ze daarnaast ook nog gewoon een andere opdrachtgever heeft. Het Nederlands Vioolconcours wordt vast en zeker een groot succes. En hoewel het nu een beetje druk is, zorgt ze ervoor dat alles tot in de puntjes geregeld is. Ik ben ongelooflijk trots op allemaal!
Een grote les in bovenstaande vind ik: welke leeftijd je ook hebt, wat je ambities misschien ook waren, je kunt het gewoon omgooien en helemaal anders doen.  Ik ben gek op zo'n flexibele kijk op het leven.

Nu we dan toch bezig zijn. Wat zal er komend jaar gaan gebeuren? Een klein inkijkje in mijn toekomstplannen:
- nieuwe fiets kopen
- weekend opera Utrecht: Tosca
- eindelijk weer zingend het podium op in Bergen op Zoom
- nog meer trainingen geven met Stem optimaal
- een eigen locatie voor Stem optimaal in Rotterdam!
- mijn eerste tentamens voor gezondheidspsychologie
- mijn eerste ma-do weekend (moeder dochter weekend, iemand nog leuke ideeën voor een stad?)
- mijn eerste zwemtrainingen (OMG)
- mijn eerste mini triatlon in Schotland (OMG OMG)
- tourtochten in Nederland en omstreken (das met de racefiets)
- heel veel muziek maken

Ik kijk er al wel naar uit! Maar voor nu, eerst:

De allerbeste wensen voor iedereen! Dat 2018 een mooi jaar mag worden.

It's the most wonderful time...

Het is weer zover! De Sint en de pietendiscussie zijn alweer even het land uit, mijn verjaardag (oeps nog gefeli, ja joh superbedankt!) is weer voorbij en dan is het nu tijd voor KERST!

De boom kopen we natuurlijk op tijd. Zodra de stoomboot achter de horizon verdwenen is, sleurt mijn lief me naar de dichtstbijzijnde Nordmann-dealer waar we maar liefst twintig bomen uitvoerig bekijken en opmeten en er een meenemen die achteraf veel te groot is. Geeft niets, we klimmen via de bank wel naar de keuken! Bij thuiskomst wordt de radio direct aangezet op "the christmas station". En zoals ze daar zo mooi zeggen: jullie tuigen de boom op, wij zorgen voor de muziek. En hoe!

Ik ben altijd gefascineerd door de liedjes die er voorbij komen: zo is Eartha Kitt openlijk op zoek naar een tijdelijke sugardaddy (geen idee hoe dat jacht door de schoorsteen past), is het onduidelijk of Ariana Grande nou ieder jaar verliefd wordt op de kerstman of iemand die met hem meereist, weten we nog steeds niet zeker of ze nou in Afrika al wel weten dat het kerst is en wenst er altijd weer iemand dat hij thuis zou zijn met kerst (dub a dub a dum dum, dub a dub a dum, dub a dum dum dub a dum, dub a dub a dum). En als we voor de vijfentwintigste keer "all I want for christmas" hebben gehoord, dan weten we zeker dat het bijna kerstvakantie is!

Hoewel ik er altijd vanaf de zomervakantie naar uitkijk, blijkt die vakantie rondom kerst ieder jaar een soort fata morgana te zijn. Ik verheug me altijd op anderhalve week bijkomen, familie, relaxed een beetje thuis werken, wijn, lachen en vrolijkheid. Maar puntje bij paaltje is de periode voor, tijdens en erna eigenlijk een soort hardloopwedstrijd met een borrel in je hand in kersttrui en glitttertenue. Niks geen vakantie! Niks niet uitrusten niet! Kapot moe het nieuwe jaar in!

Het startschot begint komende zaterdag. In deze volgorde zullen we doorwerken naar 2 januari:
boodschappen doen voor het kerstdiner, kerstborrel buren, met teveel wijn op naar bed, de vergeten boodschappen doen voor het kerstdiner, teleurstellende voetbalwedstrijd, snel slapen,  kokenkokenkoken, kersttrui aan, eten, teveel wijn drinken, moe en proppienokkievol naar bed, ontbijt maken voor de familie, racen naar de volgende familie, eten, teveel wijn drinken, moe en proppienokkievol naar bed, ontbijten, familiebezoeken (hoi oma!), naar huis, kersttrui uit, radio omzetten van sky naar radio 2, opruimen, boodschappen doen of restjes opeten, slapen, thuis werken (hoeraaa achterstallige administratie), slapen, woefside story, slapen, studiestress, SOG (te gek, dat mag weer!) en toch maar studeren, thuis werken, slapen, gestrest winkelen, slapen, thuis werken en studeren (shit, in februari al tentamen!), Bohemian Rhapsody of Hotel California mee blèren, GELUKKIG NIEUWJAAR!!!, proost, zoenen, oliebol eten, teveel champagne drinken, moe, slapen, uit bed rennen, familie bezoeken, andere familie bezoeken, met teveel wijn weer naar bed, slapen,  HOERA! 2 januari! Dan heb ik precies nog twee dagen voordat ik weer mag werken.

Ach druk, maar wel met de liefste mensen om me heen. Weet je wat? We doen het volgend jaar precies weer zo!

De toon die de muziek maakt

Al eerder heb ik hier een blog over geschreven, maar toen ging het over stemgebruik: hoe je met je stem en met behulp van prosodie een andere lading aan taal kunt geven of juist de boodschap extra kunt ondersteunen! Ik vind dat dus super interessant, zelfs zo leuk dat ik daar mijn werk van heb gemaakt.

Tegenwoordig communiceren we veel meer op schrift, bijvoorbeeld via een mailtje, appje of chat. Ik had dat vroeger sterker dan nu, maar nog steeds gebeurt het me regelmatig dat ik een geschreven tekst in de vorm van een mailtje of appje niet goed weet te interpreteren. Automatisch hoor ik de stem van de afzender erbij en afhankelijk van de gebruikte taal kan dat dus een stuk botter overkomen dan misschien de bedoeling is. Het is helemaal trendy om lekker kort en bondig te zijn, met als gevolg dat je droge taal overhoudt. Dat zou dan juist moeten helpen toch? Maar nee, ik ga die onderliggende toon zelf invullen, met alle gevolgen van dien. Afkortingen helpen al helemaal niet.
Een voorbeeld van een appje:

"Ha, dank. Gr. Thea" of "ok"

Mmm ik weet het niet. Mijn eerste gedachte is dat Thea gewoon haar dag niet heeft. Gr. klinkt op geen enkele wijze gezellig, aardig of dankbaar in mijn hoofd. Nu staat dat natuurlijk voor groeten of groet (weet ik echt wel) wat ik ook al niet bijzonder vriendelijk vind klinken. Ik ben zelf van de hartelijke groeten, vriendelijke groeten, groetjes en liefs, maar dat is heel persoonlijk. Thea is overigens een hele gezellige kletskous waar het levenslustige enthousiasme vanaf spat, maar afgaande op de tekst, zou je misschien anders vermoeden. Gelukkig hebben we tegenwoordig emoticons, wat de schriftelijke communicatie een stuk duidelijker maakt. Wat ik hierbij een leuke ontdekking vind is dat sommige mensen (zoals Thea) dus veel botter overkomen op schrift dan verbaal, maar dat het ook andersom kan! Daar ga ik me nog eens in verdiepen.


Dan een typisch mailprobleem: in mijn werk word ik nog wel eens om advies gevraagd. En dat geef ik heel graag, leuk zelfs! Maar soms krijg je na een hele lange uitgebreide mail (ik doe niet zo aan kort en bondig) geen reactie. Geen dankjewel, geen "ik heb het ontvangen", gewoon helemaal niets. Dat kan dus gewoon met e-mail. Omdat ik zo verbaal ben ingesteld voelt het voor mij alsof iemand naar me toekomt en iets aan me vraagt, waarop ik vervolgens antwoord geef en die persoon zich daarna gewoon omdraait en wegloopt. Of misschien wel halverwege mijn verhaal! Ik weet natuurlijk niet of diegene überhaupt de hele mail wel heeft gelezen. Bizar vind ik dat. Ik ben toch geen Wikipedia?

Het lastigst interpreteren blijven zakelijke mails. Zakelijk mailen brengt namelijk diverse moeilijkheden met zich mee. Mensen hebben vaak een mening over hoe zakelijke taal op schrift moet zijn. Om wat zakelijke voorbeelden te geven:  de tekst moet duidelijk zijn (vind ik heel logisch), er moeten geen misverstanden kunnen ontstaan over de inhoud (dus niet veel bijzaken, bijvoeglijk naamwoorden, en andere woorden die de boodschap kunnen beïnvloeden), het moet toch ook kort en bondig en wat termen waaruit blijkt hoe zakelijk je wel niet bent. En dan natuurlijk eindigen met groet, of erger gr. of nog erger vr. gr. Complimenten geven in een zakelijk mail is not done en woorden als "graag", "fijn", "leuk" of "dankjewel" lijken uit den boze.
Wat ik uiteindelijk vaak teruglees? Een kil verhaal (met soms ook onnodig moeilijke woorden) waarna ik me na een uur nog steeds afvraag waarom die persoon me nou toch niet aardig vindt. Dan moet ik het van mezelf nog eens lezen en de emotie die ik erbij heb bedacht eraf halen: blijkt er gewoon een neutraal verhaal te staan! Mijn hersenen bedenken er zelf een extra laag bij.

Het stomme is dat het misschien dus wel aan mij ligt. Toch weet ik uit ervaring dat ik niet de enige ben die hierdoor weleens een miscommunicatie heeft gehad. Sterker nog: ik zie het vaker gebeuren als ik aan een mailconversatie verbonden ben (in cc, olé). Soms moet ik er smakelijk om lachen, maar eigenlijk is het natuurlijk heel jammer. Het lijkt zijn doel voorbij te schieten, dat quasi zakelijke mailen. In mijn ogen is het namelijk makkelijker om iets meer aandacht aan je tekst te besteden en het misschien iets minder kort en bondig te houden, dan om een verstoorde arbeidsrelatie op te lossen.

Overigens gebeurt het natuurlijk dat een mail met een kattige ondertoon daadwerkelijk zo bedoeld is. Er zijn ook gewoon kattige en onaardige mensen op de wereld.


Hartelijke groeten,
Alet